Snøskuterar og motorkøyretøy

Har du behov for å bruke motorkøyretøy eller luftfartøy i utmark til føremål som ikkje er offentleg kjende nytteføremål, må du søkje kommunen om løyve. Motorferdsel i utmark og vassdrag er regulert med sikte på å verne om naturmiljøet og fremje trivsla. I hovudsak er bruk av motorkjøretøy til for eksempel redningsteneste, jord- og skogbruksnæring og faste bustader tillate etter lova, mens ferdsel til andre føremål krev at du får løyve frå kommunen. Merk at du uansett ikkje kan få løyve til turkøyring, men turkøyring kan skje i fastsette snøskuterløyper til slikt føremål. Kommunen har mynde til å fastsetje snøskuterløyper etter gjevne rammer. Kommunen har likevel inga plikt til å etablere slike løyper.

Vannskuter og andre motorfartøy

Vannskuterar er i utgangspunktet tillate i innsjøar større enn 2 kvadratkilometer, på elvestrekningar og på innsjøar mindre enn 2 kvadratkilometer dersom desse går inn som ein del av eit farbart vassdrag. Men kommunen kan avgrense bruken:

•     Kommunen kan avgrense ferdselen til delar av ei elvestrekning eller innsjø eller berre tillate ferdsel for visse båttypar, båtar med avgrensa snøggleik eller motorstorleik, til bestemte føremål, til bestemt tid osv.
•     Kommunen kan vedta fartsavgrensningar i sjøområda i kommunen.
•     Kommunen kan også forby bruk av vannskuter i eit sjøområde nær land, av omsyn til bygd område på land.

Du må søkje om godkjenning for å bruke motorfartøy eller luftfartøy til dei føremåla som er spesielt lista opp (sjå lenkje til forskrift nedanfor). Det gjeld til dømes bruk av snøskuter
 

• når fastbuande vil ta på seg køyreoppdrag (transport av funksjonshemma, transport av ved, tilsyn av privat hytte o.a.)
• når hytteeigar vil transportere bagasje og utstyr mellom bilveg og hytte
• når institusjonar eller ideelle organisasjonar har gruppeturar for bebuarar, pensjonistar eller funksjonshemma

I unntakstilfelle og når det ligg føre særskilte grunnar, kan kommunen gje løyve til motorferdsel som er knytt til føremål som forskrifta ikkje nemner spesielt. Du må ha eit særskilt behov som ikkje kan bli dekt på annan måte, og som ikkje er knytt til turkøyring. Kommunen vil gjere ei konkret vurdering. Behovet ditt blir vurdert mot moglege skadar og ulemper. Det skal mykje til før ein kan gje ein slik dispensasjon. Generelt er det vanskelegare å få dispensasjon for å køyre på barmark enn på snødekt mark. Før det blir gjort vedtak som har innverknad på naturmangfaldet, skal kommunen òg vurdere søknaden mot dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova.

Kommunen skal innhente dei opplysningane som er nødvendige for å avgjere saka. Deretter blir det gjort eit vedtak. Til vanleg får du ei grunngjeving samstundes med vedtaket. Du får alltid ei grunngjeving dersom ein trur at du blir misnøgd med vedtaket. Dersom grunngjevinga ikkje følgjer med, kan du få ho ved å vende deg til kommunen før klagefristen for vedtaket går ut.

Søknaden må sendast i god tid.

Dersom du er misnøgd med vedtaket, kan du klage til kommunen innan ein frist på tre veker frå du mottok det. Forklar kva du er misnøgd med og kvifor du meiner at vedtaket bør endrast. Dersom du treng rettleiing, kan du vende deg til kommunen. Dersom kommunen lar vedtaket stå, blir saka sendt vidare til Fylkesmannen, som avgjer om klagen skal bli teken til følgje.

• Ved transport av funksjonshemma må ein leggje ved legeattest
• Ved transport til hytte må ein dokumentere eigarforholdet
• Kart som viser køyretraseen
• Eventuell dokumentasjon av særlege behov

Kommunen (eller Fylkesmannen) gjev informasjon om kva som er tillate etter lov og forskrift, og kva ein må søkje om løyve til. Søknaden om dispensasjon må vere skriftleg. Behovet må vere dokumentert og innehalde alle dei opplysningane som kommunen treng for å kunne ta stilling til søknaden.

Kommunen skal behandle saka så snart som mogleg. Dersom saka ikkje kan avgjerast innan éin månad, skal du ha skriftleg melding om grunnen til det. Du skal samstundes få opplyst når ein ventar at vedtaket blir gjort.